Saskia heeft al heel wat tegenslagen moeten doorstaan vanwege een erfelijke ziekte. Geert heeft zich toegelegd op het creëren van een comfortabele leefomgeving voor hen beiden door het hele huis te verbouwen.
Tijdens ons openhartige gesprek deelden Saskia en Geert hun leven met mij. Ik was diep onder de indruk van hun veerkracht en vastberadenheid.
Echter, één aspect van hun verhaal raakte me diep. Saskia was altijd een drijvende kracht achter een groot evenement ten behoeve van KWF in haar woonplaats. Door haar gezondheidssituatie, kan ze nog mondjesmaat vrijwilligerswerk doen, maar ze omarmt deze kans met heel haar hart.
Mensen vinden het moeilijk te begrijpen dat ze niet meer kan geven, omdat aan de buitenkant niet te zien is dat Saskia energetisch zwaar beperkt is.
Waarom raakt dit me zo? Omdat Saskia, ondanks haar eigen strijd, nog steeds de behoefte heeft aan menselijk contact en verbondenheid. Ze verlangt naar de gezelligheid en vriendschap die leeftijdsgenoten haar kunnen bieden. Haar enige "vriendin" is haar buurvrouw van dik in de 70 jaar, met wie ze wekelijks een kopje koffie drinkt.
Dit verhaal is geen verwijt naar wie dan ook, maar eerder een oproep aan ons allen. Laten we vaker de tijd nemen om te informeren hoe het écht gaat met anderen. Want aan de buitenkant kunnen we niet altijd zien wat er zich binnenin afspeelt. Iedereen, ongeacht de omstandigheden, verdient het om gezien te worden en de warmte van vriendschap te voelen.
Laten we samen bouwen aan een wereld waarin empathie en verbinding centraal staan. Laten we Saskia's verhaal gebruiken als inspiratie om meer vriendelijkheid en aandacht te verspreiden.